Od wielu lat w czasie grudniowej Mszy Świętej naszej Wspólnoty, zapalamy światełka pamięci dla naszych dzieci. Każdy rodzic otrzymał znicz i mógł przynieść go do stopni ołtarza. Procesji światła towarzyszy zawsze „Kolęda dla Nieobecnych”.
Paląca się świeca oznacza Chrystusa, który jest światłem świata i wydał za nas samego siebie do końca. Podobnie jak świeca, płonie i spala się dając ciepło i światło.
Świece zapalamy w różnych momentach naszego życia, przypominają nam o obecności Chrystusa wśród nas. Są one z nami od naszego chrztu, przez pierwszą komunię świętą, aż do godziny śmierci (gromnica). Spalająca się świeca jest alegorią kończącej się naszej ziemskiej wędrówki i zdążania do Boga, który jest w Niebie. Ogień, płomień świecy jest również symbolem Ducha Świętego, który swoją mocą przemienia każdego człowieka. Światło wskazuje na Chrystusa, w którego blasku możemy się ogrzać a przez Niego i w Nim możemy przytulić się do naszych dzieci. Symbol światła w Liturgii ma nam pomóc ją przeżywać, wskazuje na Chrystusa Zmartwychwstałego, który powiedział: „Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia”.
Mszy świętej przewodniczył ksiądz Jan Uchwat, homilię wygłosił ksiądz Piotr Bielecki. Dziękujemy księdzu Mateuszowi za posługę w sakramencie pokuty a Panu Łukaszowi za muzyczne towarzyszenie naszej modlitwie.
Homilia do odsłuchania
PIERWSZE CZYTANIE (Syr 48, 1-4. 9-11)
Czytanie z Mądrości Syracha.
Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia. On głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę. Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy sprowadził ogień.
Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że do ciebie jest podobny?
Ty, który zostałeś wzięty w wirze ognia, na wozie zaprzężonym w ogniste rumaki. O tobie napisano w karceniach dotyczących przyszłości że masz uśmierzyć gniew, zanim zapłonie, by zwrócić serce ojca do syna i pokolenia Jakuba odnowić.
Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli, albowiem i my na pewno żyć będziemy.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 80, 2ac i 3b, 15-16, 18-19)
Refren: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.
Usłysz, Pasterzu Izraela, *
Ty, który zasiadasz nad cherubami!
Wzbudź swą potęgę *
i przyjdź nam z pomocą.
Powróć, Boże Zastępów, *
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, *
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy, †
nad synem człowieczym, *
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, *
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 3, 4c. 6)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 17, 10-13)
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.
Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa: «Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?». On odparł: «Eliasz istotnie przyjdzie i wszystko naprawi. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy ma od nich cierpieć». Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.
Oto słowo Pańskie.
