W przeddzień kanonizacji dwóch wielkich Papieży modliliśmy się za nasze zmarłe dzieci i za nas osieroconych rodziców.
Mszy św. przewodniczył ks. Piotr Belecki, kazanie wygłosił ks. Jan Uchwat.
Modlitwie towarzyszyły relikwie Jana Pawła II (kropla krwi) oraz piuska i stuła Jana XXIII.
Na ołtarzu w koszyku złożone były także imiona dzieci, które spisywaliśmy przez kilka lat istnienia naszej Wspólnoty, w tym również imiona dzieci i rodziców-uczestników wszystkich naszych rekolekcji.
Na koniec Eucharystii po pięknej modlitwie ks. Piotra chętni mogli ucałować relikwie Jana Pawła II i za Jego wstawiennictwem prosić o łaski u Boga.
Po Mszy św. odbyło się spotkanie w sali parafialnej, gdzie przy kawie i słodkościach można było porozmawiać z innym rodzicami, księdzem i psychologiem.
Homilia do odsłuchania
PIERWSZE CZYTANIE
Czytanie z Dziejów Apostolskich 4, 13-21
Przełożeni i starsi, i uczeni, widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi.
Kazali więc im wyjść z sali Rady i naradzali się. Mówili jeden do drugiego: «Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jerozolimy. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie rozpowszechniało się to wśród ludu, zabrońmy im surowo przemawiać do kogokolwiek w to imię».
Przywołali ich potem i zakazali w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: «Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i co słyszeliśmy».
Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało.
Oto Słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY:
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Pan moją mocą i pieśnią, *
On stał się moim Zbawcą.
Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.
Głosy radości z ocalenia *
w namiotach sprawiedliwych:
«Prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała».
Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.
Ciężko mnie Pan ukarał, *
ale na śmierć nie wydał.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim Zbawcą.
Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się w nim i weselmy.
EWANGELIA
Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć.
Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.
W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.
I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu».
Oto słowo Pańskie.
