W wigilię międzynarodowego Dnia Dziecka Utraconego osieroceni rodzice z naszej Archidiecezji a także z wielu innych, odległych miast naszego kraju, spotkali się na mszy świętej w intencji naszych zmarłych dzieci. Na początku Eucharystii odczytaliśmy imiona dzieci, których rodzice byli obecni na Mszy. Pozostałe imiona dzieci, spisane w ciągu prawie dziesięciu lat istnienia naszej wspólnoty czy zapisane na rekolekcjach, były złożone w koszyku na ołtarzu. W ten sposób naszą modlitwą ogarniamy wszystkich, którzy spotykali się w naszej Wspólnocie na wspólnej modlitwie.
Kadzidła przy ołtarzu - Maria Magdalena i Róża zanosiły nasze modlitwy przed oblicze Pana.
Po Eucharystii odbył się obrzęd „chrztu pragnienia”. O jego znaczeniu przeczytasz TUTAJ.
Rodzice dzieci nienarodzonych mogli w ten sposób powierzyć i oddać Bogu swoje dzieci, wyrazić ból swego serca i tęsknotę, czy nazwać po imieniu swoje dzieci. Pozostałe rodziny towarzyszyły swoją cichą modlitwą i obecnością przy tym obrzędzie.
Po zakończeniu nabożeństw, przyszedł czas na wspólną kawę i słodkości w sali parafialnej. To był czas na wymianę doświadczeń, płacz, śmiech i wspomnienie niedawno zakończonych rekolekcji w Straszynie.
Naszej dzisiejszej modlitwie przewodniczył nasz duszpasterz, ksiądz Jan Uchwat. Modlił się także z nami ksiądz Jacek Sokołowski z Olszyna, który będzie organizował msze dla osieroconych rodzin w tym mieście.
W obrzędzie "chrztu pragnienia" uczestniczył także ksiądz Piotr Belecki, który w miarę swoich możliwości otacza swoją opieką i modlitwą naszych osieroconych.
Dziękujemy Dominice i Łukaszowi oraz Kacprowi za piękną oprawę muzyczną.
Dziękujemy księdzu Krzysztofowi Szerszeniowi i księdzu Wojciechowi Langowskiemu za posługę w konfesjonale.
Relację i zdjęcia Gdańskiego Gościa Niedzielnego z naszych obchodów Dnia Dziecka Utraconego znajdziesz tutaj: KLIKNIJ
Homilia do odsłuchania:
Czytanie z księgi proroka Izajasza
49, 1-6; 8; 10-11,13-18
Powołał Mnie Pan już z łona mej matki,
od jej wnętrzności wspomniał moje imię.
Ostrym mieczem uczynił me usta,
w cieniu swej ręki Mnie ukrył.
Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną,
utaił mnie w swoim kołczanie.
I rzekł mi: «Tyś Sługą moim,
w tobie się rozsławię».
Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem,
na darmo i na nic zużyłem me siły.
Lecz moje prawo jest u Pana
i moja nagroda u Boga mego.
Wsławiłem się w oczach Pana,
Bóg mój stał się moją siłą.
teraz przemówił Pan,
który mnie ukształtował od urodzenia
na swego Sługę,
bym nawrócił do Niego Jakuba
i zgromadził Mu Izraela.
A mówił: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą
dla podźwignięcia pokoleń Jakuba
i sprowadzenia ocalałych z Izraela!
Ustanowię cię światłością dla pogan,
aby moje zbawienie dotarło
aż do krańców ziemi»
Tak mówi Pan:
«Gdy nadejdzie czas mej łaski, wysłucham cię,
w dniu zbawienia przyjdę ci z pomocą.
Nie będą już łaknąć ni pragnąć,
i nie porazi ich wiatr upalny ni słońce,
bo ich poprowadzi Ten, co się lituje nad nimi,
i zaprowadzi ich do tryskających zdrojów.
Wszystkie me góry zamienię na drogę,
i moje gościńce wzniosą się wyżej.
Zabrzmijcie weselem, niebiosa! Raduj się, ziemio!
Góry, wybuchnijcie radosnym okrzykiem!
Albowiem Pan pocieszył swój lud,
zlitował się nad jego biednymi.
Mówił Syjon: "Pan mnie opuścił,
Pan o mnie zapomniał".
Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu,
ta, która kocha syna swego łona?
A nawet, gdyby ona zapomniała,
Ja nie zapomnę o tobie.
wyryłem cię na obu dłoniach,
twe mury są ustawicznie przede Mną.
Oto słowo Boże
Ewangelia
Mk 10,13-16
13 Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. 14 A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. 15 Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego». 16 I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.
